Budyniowe gofry z sezamem. Duma i chrupkość.

Powiedziała ,,zrób mi gofry''
I gofry się stały.
Automatycznie, od tak. Chrupiące (niebiańsko!) słodkie (żeby nie trzeba było smarować konfiturą), zdrowe (mąka, sezam) i tak przyjemnie pachnące (budyń..?) 

Moja mama jest jak krasnoludek. Ten z Królewny Śnieżki.
Je z mojej miseczki, pije z mojego kubeczka, kradnie mi nieświadomie placki z talerza. Z resztą, wszystko to robi nieświadomie. Myślała, że to jej miseczka, kubeczek i talerzyk.
A ja gryzę jej gofra ze świadomością, że to nie mój gofr. Że mój leży na talerzu obok, ale jej jest lepszy. Bo jest mamy.

Wyjmuję ciepłego z gofrownicy. Czekam sekundę, niech stwardnieje leciutko. Próbuję. I nadchodzi moment, kiedy z dumą podnoszę głowę. Zero samokrytyki (to do mnie nie podobne!).
A po chwili ten krasnal płci żeńskiej uświadamia mnie, że kuzyn mojej babci był cukiernikiem. Otworzył wraz ze swoją żoną cukiernię w Gnieźnie, cieszącą się ogromnym powodzeniem.
Stop. Pauza. Chcę by ta chwila trwała wiecznie. 

Wypróbujcie. Koniecznie.

 


Budyniowe gofry z sezamem, 7 porządnych sztuk
przepis autorski

1/2 szkl. mąki pszennej
1 i 1/3 szkl. mąki pszennej razowej
1 i 1/3 szkl. mleka
1 szkl. cukru (można dać mniej)
45g roztopionego masła
1 jajko
1 łyżeczka proszku do pieczenia
4 łyżeczki budyniu waniliowego bez cukru
szczypta soli
szczypta sody
ok. 5 łyżek sezamu













Połączyć ze sobą mąki, proszek do pieczenia, budyń waniliowy, sodę, sól i cukier. W osobnym naczyniu wymieszać mleko z jajkiem i wlać do suchych składników, zmiksować. Dodać rozpuszczone masło, ponownie zmiksować. Masa powinna być w miarę gęsta. Na koniec dodać sezam.
Piec w rozgrzanej gofrownicy, wysmarowanej delikatnie olejem.
Podawać z marmoladą, cukrem pudrem, serkiem homogenizowanym albo solo - według mnie tak smakują najlepiej. No może obsypane dodatkowo sezamem..

Smacznego. :)