W kuchni mojej babci. Siedlecki pleśnaik.

Pamiętam, że jeszcze niedawno,wzdrygałam się na słowo 'pleśniak'. Ciasto zawsze mi smakowało,  ale nie mogłam pojąć, jak można nazwać coś kruchego i słodkiego w taki sposób.
Te z cukierni nie zawsze przypadały mi do gustu. Były albo za słodkie, albo kwaskowate. Idealny pleśniak, to ten z przepisu mojej babci.

Proste zdanie: ,, mam ochotę na pleśniaka'' wypowiedziane przez moją mamę, spowodowało, że powędrowałam do kuchni mojej babci, wyjęłam stary brulion z przepisami, potrzebne składniki i zabrałam się za pieczenie. Z efektu jestem bardzo zadowolona, bo ciasto smakuje, jak zrobione przez babcię. Mama twierdzi, że może nawet lepiej (?)

Właśnie kończę ostatni kawałek, śmiejąc się pod nosem, że po raz pierwszy ciasto zniknęło u mnie w domu w tak zastraszająco szybkim tempie (biorąc pod uwagę fakt, że w domu jest nas trójka- dziadek, mama i ja- to już w ogóle!)
Jedno z tych, których smak zachęca do ukrojenia kolejnego kawałka (bo na jednym na pewno nie poprzestaniecie, wiem co mówię, chociażby na moim przykładzie)

Pleśniak siedlecki

1 kostka margaryny (250g)
3 szklanki mąki
4 jaja (białka osobno)
1 mały proszek do pieczenia (na 0,5kg mąki)
1 szklanka cukru /do białek/
słoiczek powideł
kakao


Wszystkie składniki zagnieść (nie wygniatać długo). Podzielić ciasto na 3 części. Do jednej dodać kakao, zagnieść tak aby całe było ciemne. Włożyć do zamrażalnika (ja włożyłam na godzinę).
Białka ubić z cukrem.
Wyjąć ciasto z zamrażalnika i zetrzeć na tarce w kolejności:
Warstwa ciasta białego, powidła, warstwa ciasta białego, ubite białka, warstwa z kakao.
Nie ma podpowiedzi co do pieczenia- na oko. ;) Ja piekłam w 180 stopniach przez ok. 40-45 minut.

Smacznego!